സിനിമ എന്ന മാധ്യമം, മനുഷ്യമനസ്സുകളിൽ ആശയങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും നിറയ്ക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ലോകമാണ്. കഥാപാത്രങ്ങളും അവരുടെ ജീവിതവും പ്രേക്ഷകരിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു. നമ്മുടെ ചുറ്റുമുള്ളവരിൽ പലരും തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട നടീനടന്മാരുടെ ശൈലികളും അഭിനയരീതികളും അനുകരിക്കാറുണ്ട്.
ഈയടുത്ത കാലത്ത്, സിനിമാ വ്യവസായത്തിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. പഴയകാല സിനിമകളെ അപേക്ഷിച്ച്, ഇന്നത്തെ സിനിമകളിൽ അക്രമവും കൊലപാതകവും വർധിച്ചുവരികയാണ്. ഇത്തരം ദൃശ്യങ്ങൾ പ്രേക്ഷകരിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് കുട്ടികളിൽ എത്രത്തോളം സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു എന്നത് ഒരു ഗൗരവമേറിയ ചോദ്യമാണ്.
സിനിമാരംഗത്തെ പല പ്രമുഖരും ഇത്തരം ചിത്രീകരണങ്ങളെ തെറ്റായ ചിന്താഗതിയായി കണക്കാക്കുന്നു. ഈ അടുത്തിടെ പുറത്തിറങ്ങിയ ഒരു സിനിമയിലെ അക്രമരംഗങ്ങൾ പ്രേക്ഷകരിൽ വലിയൊരു വിഭാഗത്തെ അസ്വസ്ഥരാക്കിയിട്ടുണ്ട്. സമൂഹത്തിൽ നടക്കുന്ന അക്രമങ്ങൾക്കും ഇത്തരം സിനിമകൾക്കും എന്തെങ്കിലും ബന്ധമുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
ടെലിവിഷന്റെ ആവിർഭാവം മുതൽ, മാതാപിതാക്കൾ, അധ്യാപകർ, നിയമനിർമ്മാതാക്കൾ, മനഃശാസ്ത്രജ്ഞർ എന്നിവർ ടെലിവിഷൻ പരിപാടികളുടെ സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ച് ആശങ്കാകുലരാണ്. 1970-കളിൽ, മനഃശാസ്ത്രജ്ഞനായ ആൽബർട്ട് ബന്ദുറ നടത്തിയ പഠനങ്ങൾ കുട്ടികൾ തങ്ങൾ കാണുന്നത് അനുകരിക്കുമെന്ന് തെളിയിച്ചു. അതിനാൽ, അക്രമരംഗങ്ങളുടെ സ്വാധീനം പ്രത്യേക പരിഗണന അർഹിക്കുന്നു.
കുട്ടികളുടെ പരിപാടികളിലെ അക്രമ ഉള്ളടക്കത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങളുടെ ഫലമായി, 1969-ൽ ഒരു ശാസ്ത്ര ഉപദേശക സമിതി രൂപീകരിച്ചു. ഈ സമിതിയുടെ റിപ്പോർട്ടും 1982-ൽ നാഷണൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് മെന്റൽ ഹെൽത്ത് നടത്തിയ തുടർ പഠനവും, ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളിലെ അക്രമം കാണുന്നതിന്റെ ദൂഷ്യഫലങ്ങൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. കുട്ടികളിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ വേദനയോടുള്ള സംവേദനക്ഷമത കുറയുക, ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം വർദ്ധിക്കുക, ആക്രമണാത്മകമായി പെരുമാറാനുള്ള പ്രവണത വർദ്ധിക്കുക എന്നിവയാണ് പ്രധാന പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ.
ആക്രമണ സ്വഭാവമുള്ള വ്യക്തികളിൽ അക്രമാസക്തമായ ദൃശ്യങ്ങൾ കാണുന്നത് കൂടുതൽ പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കും. തലച്ചോറിന്റെ പ്രവർത്തനത്തെ ഇത് പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കും. കൗമാരക്കാർ അക്രമാസക്തമായ സിനിമകൾ കാണാൻ കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിക്കുന്തോറും മയക്കുമരുന്ന് ഉപയോഗം, നിയമവിരുദ്ധ ഡ്രൈവിംഗ് തുടങ്ങിയ തെറ്റായ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്. ഇത്തരം ദൃശ്യങ്ങൾ തീരുമാനമെടുക്കലിനും പെരുമാറ്റ നിയന്ത്രണത്തിനും ഉത്തരവാദിയായ തലച്ചോറിന്റെ ഫ്രോണ്ടൽ കോർട്ടെക്സിനെ ബാധിക്കും.
കുട്ടികളിലും കൗമാരക്കാരിലും ഫ്രണ്ടൽ ലോബ് പൂർണ്ണമായി വികസിച്ചിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ, അവർക്ക് യുക്തിസഹമായ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാൻ കഴിയില്ല. അക്രമാസക്തമായ സിനിമകൾ യഥാർത്ഥ ലോകത്തിലെ അക്രമത്തിന് കാരണമാകുമോ എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത്, ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും പ്രതികരണം അവരുടെ തലച്ചോറിന്റെ പ്രവർത്തനത്തെയും അവരുടെ ആക്രമണാത്മക സ്വഭാవాവെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നാണ്.
സിനിമാ നടന്മാർ, പ്രത്യേകിച്ച് അവർ അവതരിപ്പിക്കുന്ന കഥാപാത്രങ്ങൾ, കുട്ടികളിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു. കുട്ടികൾ പലപ്പോഴും സിനിമാതാരങ്ങളെ മാതൃകയാക്കുകയും അവരുടെ പെരുമാറ്റം, വസ്ത്രധാരണം എന്നിവ അനുകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സിനിമയിൽ ചിത്രീകരിക്കുന്ന ഉള്ളടക്കത്തെ ആശ്രയിച്ച് ഇത് ഗുണകരമോ ദോഷകരമോ ആകാം. കുട്ടികൾ സ്ക്രീനിൽ കഥാപാത്രങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നതിലൂടെ സാമൂഹിക മാനദണ്ഡങ്ങളും മൂല്യങ്ങളും പഠിക്കുന്നു.
സ്ക്രീനിലെ അക്രമം, പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു ജനപ്രിയ നടൻ അവതരിപ്പിക്കുമ്പോൾ, കുട്ടികളിൽ ആക്രമണാത്മകത വർദ്ധിപ്പിക്കും. എന്നാൽ, നല്ല മൂല്യങ്ങൾ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ അഭിനേതാക്കൾക്ക് കുട്ടികളിൽ നല്ല സ്വാധീനം ചെലുത്താനും കഴിയും. കുട്ടിയുടെ പ്രായം, സിനിമ കാണുന്നതിന്റെ ആവൃത്തി, രക്ഷിതാക്കളുടെ മാർഗനിർദേശം എന്നിവയും സ്വാധീനത്തിന്റെ തോത് നിർണ്ണയിക്കുന്ന ഘടകങ്ങളാണ്.
മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികളുമായി സിനിമകളെക്കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്യുകയും നല്ല മാതൃകകളെ കണ്ടെത്താൻ അവരെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട നടൻ ഒരു കഥാപാത്രത്തെ മാത്രമേ അവതരിപ്പിക്കുന്നുള്ളൂ എന്ന് കുട്ടികൾ മനസ്സിലാക്കണം. നല്ലൊരു മാതൃക എന്താണെന്ന് നിർവചിക്കാനും സ്വന്തം കഴിവുകളെ വിലമതിക്കാനും മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം. മലാല യൂസഫ്സായി പോലുള്ളവർ നല്ല മാതൃകകളാണ്.
Story Highlights: The influence of cinema, particularly violent content and actors as role models, on children’s behavior and decision-making is explored.